WKD 7

 WKD 7 voorheen HD 75: De HD 75 was in 1928 niet de laatste zalmschouw die bij v/d Hoff in Hardinxveld werd gebouwd, maar was wel de allerlaatste geklonken zalmschouw die nieuw op bestelling voor rekening van een Hardinxveldse visser ( P. Klop H .zn. ) werd gebouwd. Tevens kreeg deze boot destijds het hoogste registratienummer van Hardinxveld. Er waren daar toen 75 zalmschouwen met een HD- nummer. Ik heb dit nagetrokken bij het ministerie en al deze registratienummers en eigenaren staan ook in het boek Hardinxveld en de riviervisserij. Overigens staan in dat boek ook diverse foto’s van de HD 75. In de jaren dertig van de vorige eeuw is er nog slechts een keer een hoger registratienummer uitgegeven in Hardinxveld, nl. HD 76. Maar dit was een zeegaande logger die nieuw in Hardinxveld  was gebouwd maar toen niet werd afgenomen door de opdrachtgever uit Vlaardingen of Scheveningen. Toen heeft scheepswerf de Merwede in Hardinxveld deze logger even voor eigen rekening in de vaart gebracht. Overigens werd het schip een jaar later toch verkocht aan een zeevissersbedrijf elders zodat het registratieteken HD 76 van deze logger werd verwijderd. De HD 75 is vanaf 1928 door de eigenaar P. Klop nooit gebruikt voor de zalmvisserij. Hij viste meestal op het Hollands Diep op paling en vooral tijdens de winter op pootvis. De boorden (vooral de kop) van de HD 75 werden in 1928 iets hoger en de kop iets voller gemaakt dan gebruikelijk was bij de boten van v/d Hoff. Dit op verzoek van P. Klop vanwege zijn visserij rond de Moerdijkbruggen en op het Hollands Diep. Kort na de oorlog werd de HD 75 voorzien van een buitenboordmotor van het merk Goyo die de heer Klop bestelde bij Van Rossum in Papendrecht. De heer Klop viste vaak samen met P.Maas uit Woudrichem waarbij beiden doordeweeks in de Hd 75 verbleven en met deze boot visten. De HD 75 werd tot 1957 door P. Klop gebruikt voor de visserij, mogelijk zelfs wat later tot circa 1960. Want in 1962 was de heer P. Klop nog lid van de visserijvereniging Samenwerking in Hardinxveld. Niet uigesloten moet worden dat in die periode (na 1957) alleen gedurende de wintermaanden met de HD 75 werd gevist. Een bijzonderheid is dat de bekende Biesboschschrijver Cees Baardman, die een zwager was van Pieter Klop een flink aantal grote tochten met de HD 75 heeft gemaakt tijdens de zomermaanden. Hij is er zelfs een keer mee naar Luik geweest. Later circa 1964, kocht Baardman zelf een zalmschouw, waar hij een laag roefje opzette en dat zeilscheepje had Baardman de naam “Jan van Brakel” gegeven. In mijn jeugd lag hij ermee regelmatig in de Biesbosch en in Werkendam. Terug naar de HD 75, toen Klop voorgoed stopte met de visserij, heeft hij op de HD 75 een hoog roefje en een stuurhutje gezet en er een inboordmotor ingebouwd. Ook werd de beun eruit gesloopt. Volgens mijn gegevens, gebruikte hij zijn verbouwde zalmschouw toen alleen voor recreatie. In 1978 kocht T.J. van Wingerden de opgebouwde zalmschouw en ging toen deze gedeeltelijk slopen om het scheepje daarna deskundig te restaureren. Zijn neef, de apotheker P.M.C. Parel hielp hem hierbij. Deze Parel heeft ook een hoofdstuk geleverd in het boek Hardinxveld en de riviervisserij met zijn beschrijving van de zalmschouwen. Zij brachten de HD 75 weer geheel terug in originele staat, met uitzondering van de beun. Deze werd niet meer terug gebracht. Eigenaar Van Wingerden uit Zwijdrecht voer vanaf 1979 een aantal jaren met plezier met de originele zalmschouw HD 75. Zijn vrouw had er op een op een gegeven moment geen zin meer in en ook zijn kinderen lieten verstek gaan. Hij bood in De Beun in 1999 of 2000 zijn boot te koop aan . Ik ging toen kijken in Zwijndrecht, omdat ik mij deze boot herinnerde, hoewel ik niet van plan was deze boot te kopen, ik had immers al een fraaie originele zalmschouw. Maar toen ik de boot zag was ik onmiddellijk een beetje verliefd op dat scheepje. Dit gelet op de vakkundige uitgevoerde restauratie, de iets grotere afmetingen dan mijn Bergenaar WKD 7 en het fraaie katoenen zeil dat erbij was. Maar er was toen al achterstallige onderhoud, de huik was afwezig, de buikdelling was versleten, er was een oude motor bij en bovendien vond ik de prijs te hoog. Bovendien was er geen beun aanwezig. Maar na wat heen weer gepraat kwamen wij binnen enkele weken tot overeenstemming en kocht ik de HD 75 in de zomer van 2000 van de heer T.J. van Wingerden uit Zwijndrecht. Zo kwam de Hd 75 in Werkendam terecht. Ik verkocht later dat jaar mijn iets kleinere WKD 7 aan iemand uit Woudrichem, waarvan ik de naam niet meer weet. De HD 75 werd door mij pas in 2001 omgedoopt in WKD 7 en in de winter 2001-2002 heb ik in de boot weer een originele beun geklonken. Een heidenswerk waarbij ik veel hulp en adviezen kreeg van de mij bekende ijzerwerker en vriend Rett Eekels uit Oss. Op 1 mei 2006, nadat ik de vrijwel in originele staat teruggebrachte zalmschouw had laten schouwen, kreeg ik van de N.R.V.M. het nr. 1577, en de status “varend monument”. Thomas Westerhout, WKD7